Helena
Dunicz-Niwińska
One of the Girls in the Band
The Memoirs of a Violinist from Birkenau
William R. Brand (Translator from the Polish)
Auschwitz-Birkenau State Museum
ISBN : 9788377040782
Hardcover, 182 pages / Paperback, 179 pages
Published 2014
Helena Dunicz Niwińska was born in Vienna in 1915. She lived with her parents
and brothers in her hometown of Lwów until 1943.
At the age of 10, she began
learning to play the violin at the conservatory of the Polish Musical Society.
She studied pedagogy from 1934 to 1939, continuing her musical education the
whole time.
After their arrest in January 1943 and incarceration in Łącki Prison, she and
her mother were deported to Auschwitz in October 1943. In Birkenau, she was a
member of the women's orchestra—as a violinist—until January 1945.
After being
evacuated to the Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, she was liberated in May
1945. She and her fellow prisoner Jadwiga Zatorska returned at the end of May to
a postwar Poland that no longer included her beloved hometown of Lwów.
She moved
in with Jadwiga's family in Cracow, and soon after began a career at the Polish
Musical Publishers, where she worked until she retired in 1975 as deputy
director of publications for musical education.
Her book 'One of the Girls in the Band: The Memoirs of a Violinist from
Birkenau' is the story of her family's tragic fate and more particularly of the
time when, as prisoner number 64118, she played in the women's camp orchestra.
She survived Auschwitz-Birkenau by playing the violin.
Helena
Dunicz-Niwińska
Drogi mojego życia
Wspomnienia byłej więźniarki Auschwitz Les voies de ma vie
Mémoires des anciens prisonniers Auschwitz Transcribed by Maria Szewczyk
Wspomnienia byłej więźniarki Auschwitz, Heleny Dunicz Niwińskiej, która pod
kierownictwem sławnej Almy Rosé grała w orkiestrze kobiecej w Birkenau.
Helena Dunicz Niwińska urodziła się w 1915 r. w Wiedniu. Jej miastem rodzinnym
był Lwów, gdzie do 1943 r. mieszkała z rodzicami i braćmi. W wieku 10 lat
rozpoczęła naukę gry na skrzypcach w konserwatorium Polskiego Towarzystwa
Muzycznego.
W latach 1934-1939 studiowała pedagogikę, cały czas kontynuując edukację
muzyczną.
Aresztowana w styczniu 1943 r., poprzez więzienie na Łąckim we Lwowie, wraz z
matką w październiku 1943 r. została przywieziona do Auschwitz. W Birkenau —
jako skrzypaczka — była członkinią orkiestry kobiecej do stycznia 1945 r.
Ewakuowana do obozów Ravensbrück i Neustadt-Glewe, została wyzwolona w maju 1945
r. Ze swoją przyjaciółką z obozu, Wisią Zatorską, wróciła do Krakowa, który stał
się jej drugim domem.
Do 1975 r. pracowała w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, gdzie była zastępczynią
kierownika redakcji wydawnictw dla szkolnictwa muzycznego.
Jej książka „Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau” jest
barwnym i jednocześnie tragicznym opisem losów jej rodziny (wojnę przeżył tylko
brat Bolesław), a szczególnie miesięcy spędzonych w Lagerkapelle w Birkenau.
Helena Dunicz Niwińska całe swe życie poświęciła muzyce. I to muzyka pozwoliła
jej przetrwać w Auschwitz.
Helena
Dunicz-Niwińska
Una violinista a Birkenau Alessio Costa (Translator)
Museo Statale di Auschwitz-Birkenau
ISBN : 9788377040928
Hardcover, 198 pages
Published 2015
Il libro racconta la tragica
storia di Helena Dunicz Niwinska deportata nel campo di concentramento
nazista di Auschwitz-Birkenau con il numero 64118, e della sua famiglia.
Helena nasce nel 1915 a Vienna.
La sua città natale è Leopoli, dove fino
al 1943 abita con i genitori e coi fratelli. All'età di dieci anni
inizia lo studio del violino nel Conservatorio della Compagnia Polacca
della Musica.
Negli anni 1934-1938 studia pedagogia, proseguendo la sua
formazione musicale. Arrestata nel gennaio del 1943, dopo l'internamento
nel carcere del Lacki di Leopoli, giunge ad Auschwitz nell'ottobre del
1943 insieme alla madre.
A Birkenau, in quanto violinista, diventa un
membro dell'orchestra femminile del Lager fino al gennaio del 1945.
Evacuata verso i campi di Ravensbruck e di Neustadt-Glewe, viene
liberata nel maggio 1945.
Insieme ad una sua compagna del lager, Jadwiga
Zatorska, fa ritorno nella Polonia postbellica.
Ora abita con la
famiglia Zatorski a Cracovia e lavora, sino al 1975, nella casa editrice
musicale polacca svolgendo la mansione di vice direttrice della
redazione dei testi scolastici musicali.
Il violino le ha permesso di
sopravvivere nel campo della morte.